نمي توانستم ديگر نمي توانستم
صداي پايم از انكار راه بر مي خاست
و يأسم از صبوري روحم وسيع تر شده بود
و آن بهارِو آن وهم سبز
كه بر دريچه گذر داشت ِبا دلم مي گفت :"نگاه كن
تو هيچگاه پيش نرفتي
تو فرو رفتي ."
فروغ فرخزاد
راه با پيمودن پديد مي آيد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر